Brooklyński sierpień (1993)

Autor: Stephen King
Tytuł oryginału: Brooklyn August

Rok wydania w Polsce: 1995

Format: ---
Oprawa: ---
Liczba stron: 2
Wydawca: Prima

Najlepiej będzie jeśli wiersz ten zamieszczę tutaj i każdy sam sobie przeczyta i oceni. Mnie się podobał, pomimo iż tłumaczenie nie oddaje go w pełni. 

Na Ebbets Field rośnie trawa

(gdzie władał Alston)

nad rzędem rząd

kiedy oś dnia przechodzi w zmierzch

wciąż ich widzę, czuję ciężką, zieloną woń

świeżo skoszonej trawy:

w gasnącym blasku dnia

z prawego zapola

zalanym nagle strumieniem światła

reflektorów otoczonych wirującymi batalionami

chrząszczy z nocnej zmiany.

Na miejscach po siedemdziesiąt pięć centów starcy i

taksówkarze,

co swoją zmianę już odrobili,

z kartonowych kubków piją piwo.

To Flatbush jest tak prawdziwe i aksamitne jak ulice

Harlemu w czerwcu pięćdziesiątego szóstego,

gdy w każdej grającej szafie królował jive.

Ebbets Field rozmyte deszczem

i ławki puste, nad rzędem rząd.

Hodges pochylony nad pierwszą, rękawica w przedzie,

sięga piłki z trzeciej, skąd cisnął ją Robinson,

pole wybicia spowite upiornym światłem,

co sączy się z nieba piątkowego zmierzchu

(Musiał trafił od razu, Flatbush przywalił 2).

Newcombe ciężko wlecze się pod prysznic

w prysznicu popcornu i nagłówków gazet.

Teraz Carl Erskine próbuje rzucić mocno, ale

Johnny Podres oraz Ciem Labine już się grzeją -

może nie wypali? -

(choć, jak wiesz, każdy z nich walnąć tak potrafi).

Na Ebbets Field przychodzą i odchodzą,

biorą punkt za punktem, ślą za ciosem cios,

ktoś prosi o czas w drugiej połowie piątej zmiany,

ktoś z prawej rzuca pusty kubek,

Sandy Amoros gniecie go i bez słowa

wręcza porządkowemu, co żuje Maił Pouch,

a z tłumu bezimiennych kibiców ku obu

zespołom lecą brooklyńskie, soczyste wyzwiska.

Na lewo od drugiej bazy Pee Wee Rees zgina kolana,

Campanella daje znak.

Widzę to wszystko przez zamknięte oczy.

Czuję zapach smażonych frankfurterów.

Widzę śmieci na polu o ósmej wieczorem

i niebiańskie cienie idącego zmierzchu,

jak płyną nad misą stadionu razem z aniołami.

A Erskine staje, bierze zamach i rzuca nisko w strefie

strajku.